هرچه از دل برآید...

وقتی قرار باشد از دور زیارت کنی، باید دلت را بفرستی به مقصد و بگذاری به جبران مسافت بعیدی که در یک لحظه طی میکند هرچه خودش خواست بگوید!

مجبورش نکن زیارت نامه بخواند، که البته اگر خواند چه بهتر!

اما بگذار برود یک جای دنج برای خودش پیدا کند..

بگذار کمی صفا کند در هوای حرم..

حالش که جا بیاید خودش میداند چه بگوید..

به قاصدت اعتماد کن!

یک دفعه می بینی دست ادب بر سینه میگذاری و میگویی: 

سلام خدا بر شما ای عزیز دل امام رئوف!

ای عزیز دل شمس الشموس...

مبادا زود خسته شوی! بگذار کمی دیگر بماند..

شاید بخواهد چند قطره ای هم اشک برایت سوغات بیاورد

دست خالی که نمیشود برگردد.. بانو کریمه اهل بیت است!

به قاصدت اعتماد کن!