شیخ مفید
يكشنبه, ۲۸ ارديبهشت ۱۳۹۳، ۱۲:۴۴ ب.ظ
شیخ مفید تنها کسی است که در دوران غیبت کبری توقیعاتی از ناحیه مقدسه حضرت صاحب الامر (علیه السلام) بنامش صادر شد
در سال 336 ه.ق در عکبرای بغداد پسری به دنیا آمد که او را "محمد" نامیدند. محمد تحصیلات خود را نزد خانواده با فضیلت خویش آغاز کرد سپس راهی بغداد شد و در آنجا جان تشنه خودرا از چشمه های علم اساتید بزرگی همچون "ابن قولویه"، "شیخ صدوق" ، "ابن ولید قمی" و "ابن جنید اسکافی" سیراب نمود.
توفیق رفیقش بود و تلاش و کوشش بی وقفه داشت. از این رو پس از مدتی نه چندان دراز آوازه فضلش شهر را پر کرد و نزد شیعه و سنی به شیخ مفید مشهور شد.
مردم از نقاط مختلف به شیخ مفید که اینک عهده دار زعامت شیعه بود رجوع میکردند و سوالات خود را می پرسیدند. روزی شخصی روستایی آمد و گفت: ای شیخ زنی باردار وفات کرده و بچه اش در شکم زنده است. چه کنیم؟ بچه را بیرون آوریم یا با او دفن کنیم؟
شیخ گفت : زن را با حملش دفن کنید
مرد در راه بازگشت با سواری برخورد که میگفت: (( شیخ فرموده است : بچه را از شکم زن خارج کنید و سپس زن را دفن کنید))
پس از چندی ماجرا به شیخ رسید. شیخ که یقین داشت آن شخص امام عصر (علیه السلام) است. با خود اندیشید حال که در احکام شرعی خطا میکنم همان بهتر که دیگر فتوا ندهم
تا اینکه توقیی از جانب امام عصر بدستش رسید که در آن نوشته بود: "برشماست که فتوا بدهید و بر ماست که شما را از خطا نگاه داریم"
شیخ مفید تنها کسی است که در دوران غیبت کبری توقیعاتی از ناحیه مقدسه حضرت صاحب الامر (علیه السلام) بنامش صادر شد.
در یکی از این توقیعات آن حضرت شخ را چنین میستاید: " ما خدا را به سبب وجود تو شاکریم"
و در همان توقیع اورا مامور میکند که این پیغام را به شیعیان برساند : "ما از اخبار شما آگاهیم، شما را از یاد نبرده ایم، که اگر از یاد میبردیم بلاها بسوی شما سرازیر میشدند"
حکومت شیعی آل بویه در عصر شیخ مفید فرصتی را فراهم آورد تا شیخ بتواند با افکار و عقاید مخالفان به مبارزه بپردازذ و باشرکت در مناظرات عقاید ناب شیعه را بسط و گسترش دهد. شیعه با حضور این فقیه از آزادی و احترام نسبی برخوردار شد و از پراکندگی و وضعیت اسف باری که پیش از آن داشت نجات یافت.
مسجد "براثا" در شهر بغداد محل تدریس او بود. او بزرگانی را تربیت کرد که هریک ستاره ای درخشان در آسمان علم و معرفت شدند.
بزرگانی همچون سید مرتضی و برادرش سید رضی، شیخ طوسی، نجاشی، ابویعلی جعفربن سالار و ابوالفتح کراجکی.
شیخ مفید آثار قلمی بسیار ارزنده ای در موضوعات گوناگون فقهی و کلامی تالیف کرد. شیخ طوسی شاگرد برجسته او تالیفاتش را 200 عنوان شمرده است.
پس از 77 سال عمر با برکت و خمات ارزنده در سال413 ه.ق رخنه ای بزرگ بر پیکر اسلام وارد شد. شاید عبارتی که به امام عصر (علیه السلام) منسوب است گویای بزرگی این فقدان باشد. نقل است که پس از رحلت شیخ این عبارات را بر روی مزارش نوشته دیدند:
لا صوت الناعی بفقدک انه یوم علی آل رسول عظیم
ان کنت قد غیبت فی جدت الثری فاالعـــــــدل و التوحید فیک مقیم
و القائم المهدی یفرح کلما تلیت علیک من الدروس علوم
ان کنت قد غیبت فی جدت الثری فاالعـــــــدل و التوحید فیک مقیم
و القائم المهدی یفرح کلما تلیت علیک من الدروس علوم
آواز آن که خبر مرگ تو را اطلاع می دهد به گوش نرسد. زیرا روز مرگ تو بر خاندان پیامبر(صلی الله علیه و آله) سخت گران است. اگر در دل خاک پنهان شده ای عدل و توحید در تو جای گرفته است. و قائم مهدی خوشحال میشود هر زمانیکه علوم و دروس بر تو خوانده میشود.
سید مرتضی بر پیکر پاکش نماز گزارد و پس از تشییعی با شکوه در حرم کاظمین پایین پای حضرت جواد (علیه السلام) به خاک سپرده شد.
