...

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

به دل ره است دل را

برآیند ربع قرن زندگی ام میگوید وقتی عمیقا یاد کسی باشم؛
یادم خواهد کرد!
بخصوص اگر "رئوف" باشد..

(شرایطی را که مشمول این تجربه نمیشوند را بی خیال!
همان ربع قرن زندگی به من یاد داد با دلخوشی ها میشود دل ناخوشی را تحمل کرد)

پ.ن1:
دل خوشی زندگی ات را یافته ای؟
 پ.ن 2:
ربع قرن!!! چقدر زود دیر شد

صفوف مست

این آفتــــاب مشـرقی بی کســـوف را

ای ماه سجده آر و بسوزان خسوف را

"لا تقربوا الصلاه" مخوان، بر همش مزن

این سُـکر اگر به هم زده نظم صفوف را

نقاره ها به رقص کشند اهل زهد را

شاعر کند خیـــــال تو هر فیلسوف را

میترسم از صفای حرم باخبر شود

حاجی و نیمه کاره گذارد وقوف را

این واژه ها کم اند برای سرودنت

باید خودم دوباره بچینم حروف را

روح القدس بیا نفسی شاعری کنیم

خورشــیدِ چشـــم های امام رئوف را

(محمدمهدی سیار)

---

شعبان است و ماه سیدالشهدا

اما شما که میدانی

کبوتر دل من همیشه جلد مشهد است

امام رئوف

هوا هوای زیارت، هوا خراسانیست

از بس که زیارت شما در ماه رجب سفارش شده؛

قطرات باران هم به گنبد اکتفا نکردند و خود را به ضریح رساندند!

آنوقت من اینجا با گناهانم روز به روز بی لیاقت تر میشوم..

شباهت برادرانه

چه شباهت دل انگیزی!

حالا دلم برای آن پله های مرمری هم تنگ میشود؛

بشود!

این دل که آرام و قرار ندارد

بگذار برای شما بیتاب بماند..

دوستان بجای ما!

"به کجا چنین شتابان؟"
گون از نسیم پرسید
دل من گرفته زین جا
هوس سفر نداری ز غبار این بیابان؟
همه آرزویم اما چه کنم که بسته پایم
به کجا چنین شتابان؟
به هر آن کجا که باشد به جز این سرا، سرایم
سفرت بخیر اما
تو و دوستی خدا را
چو از این کویر وحشت به سلامتی گذشتی
به شکوفه ها، به باران
 برسان سلام مارا

(محمدرضا شفیعی کدکنی)

---

از آن دعوتنامه هایی که به ما نرسید
به رفیق شفیق رسید
الحمدالله

اشکهای دوست داشتنی

اشک ریختن را دوست دارم

ولو از ناراحتی!

غصه هایی که اشک آدم را در میآورند بهتر از غم هایی هستند که فقط بغض روی بغض تلنبار میکنند؛

مثلا همین غصه جا ماندن من..

هنوز نمیدانم چرا نشد 

...

هرچند لذت تحویل سال در حرمت را از دست دادم،

اما 

خانه تکانی دلم را مدیون محبت شما هستم

دلم آب و جارو شد! 

---

ببین چه دلخوشیه ساده ای!  همینم بس

که یاد من به هــر اندازه مختصــر باشی...

به فدای چشم مستت

نشد!

نمیدانم نخواستی یا نخواستند یا نتوانستم

فقط نشد

به همین سادگی

به همین تلخی 

---

بشکست گر دل من به فدای چشم مستت

سر خُـــــــم می سلامت شکـند اگر سبویی

باز هم دوستت خواهم داشت

تصمیم گرفته ام دیگر اصرار نکنم،  

دلم نمیخواهد با اکراه بپذیری ام! 

فقط لطفا یادت باشد؛

من دست از دوست داشتنت برنخواهم داشت 

چه بخوانی.. 

چه برانی.. 

برسان

خدایا مرا به کاروان زائران امام رئوفم برسان!

میدانی که دلم پر میزند.. میدانی که کم آورده ام..

مرا راهی این سفر کن بعدش جانم را هم بگیری باکی نیست،

حتی به مقصد نرسیده!!

همین که در راه زیارت دوست بمیرم بس است.

فقط مرا برسان؛

لطفا!