تسبیح

ظاهرا غریبه بود،

تسبیح را با همه دلش داد و گفت برای امام زمان دعا کن!

 از عمق جان التماس دعا گفت..

چانه اش که لرزید و اشکهایش که روان شد فهمیدم  نباید دل دل کرد؛

جای آن تسبیح زیبا_همان هدیه مشهد_ در دستان او امن تر بود!

گاهی برای آرام شدن یک دل..

برای خوب شدن یک حال..

همین نشانه های کوچک کفایت میکند!