حضرت عبدالعظیم حسنی
حضرت آیت الله بهجت (رحمت الله علیه) میفرمودند:
"اگر اهل تهران هفته ای یک مرتبه به زیارت حضرت عبدالعظیم مشرف نشوند، جفا کرده اند"
از سلاله پاکان بود نسبش با چهار واسطه به امام حسن مجتبی(علیه السلام) میرسید؛ عبدالعظیم بن عبدالله بن علی بن حسن بن زید، فرزند امام حسن (علیه السلام).
عبدالعظیم نیز مانند پدرانش اهل فضل و تقوا بود. روزی اعتقادات خود را یک به یک بر امام هادی علیه السلام عرضه کرد و امام علیه السلام اعتقاداتش را با این جمله امضا فرمود: "انت ولینا حقا" تو دوستدار و یاور حقیقی ما هستی
تاریخ ولادت و وفات ایشان در کتابهای معتبر قدیمی ذکر نشده، اما برخی در کتابهای متاخر چهارم ربیع الثانی 173 ه.ق را روز ولادتش و پانزدهم شوال252 ه.ق را روز وفاتش نوشته اند.
از اینکه بگذریم به امر مهم تری میرسیم و آن نحوه زندگی ابوالقاسم است؛ اینکه روزهای بین ولادت و وفاتش را چگونه گذرانیده است. شکی نیست که عمری پر برکت داشته؛ چراکه وقتی به سراغ کتابهای روایی شیعه میرویم، میبینیم که احادیث بسیاری را از امام جواد و امام هادی (علیهم السلام) نقل کرده و البته در این مسیر رنج های بسیاری نیز متحمل شده است.
اما از نقل روایت مهم تر، همان درایتی است که او را تا آنجا بالا برده که زائر او مانند زائر امام حسین علیه السلام است. نقل شده که امام هادی علیه السلام به شخصی از اهل ری که به کربلا مشرف شده بود فرمود: "بدان که اگر قبر عبدالعظیم را که در محل زندگیتان واقع شده زیارت کرده بودی، مانند کسی بودی که حسین(علیه السلام) را در کربلا زیارت کرده است"
اینگونه تمجیدها کمی یا شاید هم خیلی از فهم های عادی مردم بالاتر است. مانند آیت الله بهجت اینها را بهتر میفهمند. همین درک و معرفت او را مقید کرده بود که حتما پیش از سفر مشهد و پس از آن، به زیارت شاه عبدالعظیم بیایند؛ حتی اگر نیمه شب بود و درهای حرم را بسته بودند، می آمد و با ساک و چمدان، پشت در مینشت تا در را باز کنند.
عبدالعظیم به ری آمد و مدتی کوتاه در آنجا زندگی کرد. در آن مدت هم کارش روزه و عبادت بود. صاحب بن عباد(متوفای 385 ق) مینویسد که در آن مدت، مخفیانه به قبری که اکنون مقابل آرامگاهش قرار دارد میرفت و میفرمود: "این قبر مردی از فرزندان موسی بن جعفر است"
همو میگوید که یکی از شیعیان در خواب ، رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم ) را دید که به او خبر وفات عبدالعظیم و محل دفن او را داد. خبری که با واقعیت مطابق شد. همان روز ابوالقاسم را به همان مکان که در آن زمان باغی بود آوردند و دفن کردند. هنگام غسل کاغذی را در لباسش یافتند که نسب پاکش را نوشته بود .
میرداماد درباره فضیلت زیارتش روایت مهمی نقل کرده است : "من زار قبره وجبت له الجنت" هرکه قبر او را زیارت کند،بهشت بر او واجب میشود"
بی شک این مقام و منزلت را کسب نکرده است، مگر به طاعت همان امامانی که راوی احادیث ایشان بوده است .
بزرگان همچون آیت الله بهجت میگویند: راهی که امثال او رفته اند، بر ما نیز بسته نیست.
عالی بود..واقعا غریبن این امام زاده ها..
هر کدام از این بزرگواران مقام و مرتبتی بلند دارن که ما ازشون غافلیم..
مخصوصا امام زاده عبد العظیم حسنی که از بزرگی و فضیلت زیارت ایشون کم نشنیدیم..
ولی جالب بود برام چیزهایی که از آیت الله بهجت گفتی..خیلی قشنگ بود..استفاده کردم..ممنون گلم..