بهانه

خدایا!

من نه روز عرفه در صحرای عرفات هستم و نه مطمئنم که به ماه مبارک سال بعد برسم

این لحظه ها شاید آخرین فرصت من باشد..

نه نماز خوبی خواندم و نه دعایی با سوز دل،

روزه ام شد گرسنگی و تشنگی،

خجالت زده ام که برای "ماه عسل" و "مدینه" وقت گذاشتم ولی برای "افتتاح" و "ابوحمزه" ، نه!

مثل همیشه دستم خالیست و در عوض دلم پر است از امید به لطف بی نهایت تو...

میدانم تو هم دنبال بهانه هستی؛

اینکه با همه کوتاهی ها و قدرناشناسی هایم
در تشنگی هایم یاد حسینت بودم..
کفایت میکند؟؟؟