بعضی آرزوها را با اینکه میدانی محال است برآورده شوند، باز هم آرزو میکنی!
انگار صرف همین خواستن قلبت را آرام میکند،
مثلا من امشب آرزو میکنم کاش این ایام حرم امام رئوف بودم...
نماز و مناجات در دارالحجه!
زیارت عاشورا در صحن انقلاب!!
مراسم عزاداری و سینه زنی هم در صحن جامع رضوی!!!
میدانم نمیشود؛
ولی بگذار این کفه آرزوها سنگین باشد!
شاید روزی بدرد بخورد..
شنیده بودم زیارت رفتن نه اراده است و نه حتی قسمت، فقط دعوت است!
هیئت چطور؟
انگار پستچی تان راه خانه ما را گم کرده..
در کربلا نوبت به بنی هاشم که رسید اول از همه "علی" را کشتند؛
"قاسم" به میدان رفت تا فراموش نکنیم در فاصله شهادت علی تا حسین، مظلومانه چه بر سر "حسن" آمد!
قاسم یادمان انداخت حضرت مادر فرزند غریب دیگری هم دارد..
انگار قرار است بین این همه مسجد و هیئت و حسینیه سهم من همین گوشه دنج مجازی باشد!
باشد..
بحمدالله "آه" در بساطم زیاد است! با ناله های حاصل از روضه اگر سودایشان کنم چند قطره ای اشک نصیبم میشود..
همین چند قطره هم غنیمت است!
همین که فردای قیامت دستم پیش حضرت مادر خالی نباشد کفایت میکند..
همین که یاد بزرگ بانوی کوچکتان مهمان این گوشه دنج شود، برای من بس است...
اعوذ بالله من الکرب و البلاء
گمانم محرم امسال قرار است دختر سه ساله تان واسطه فیض شوند؛
هنوز روضه ها شروع نشده بدجور آتش به دل میزند یاد مظلومیتش..
چه واسطه ای از این بهتر؟
دخترها راه دل بابا را خوب بلدند..
بزرگ بانوی کوچکتان اگر دستگیری کند...
هنوز محرم نیامده هیئات و مساجد آماده شدند،
سالهاست برای ندای کمک طلبی جدتان که بی پاسخ ماند عزا بپا میکنیم، اما!
اما هنوز هم جواب مناسبی برای " هل من ناصر ینصرنی " شما نداریم..
ترس از عاقبت بخیر نشدن، یعنی ترس از "شمر" شدن!
وقتی سرباز رکاب علی، سر حسین را جدا میکند باید هم برای عاقبت بخیری نگران بود!
باید تلاش کرد..
باید دعا کرد..
باید...
اشتباه نکرده بودم..
مرگ نه تلخ است، نه ترسناک!
درست است که فکر کردن به آرزوهای برآورده نشده دست و دل آدم را میلرزاند؛
اما مگر این آروزها تمامی دارند؟
اصلا به فرض محال که تمام هم بشوند.. آن وقت که دل کندن سخت تر است!
اشتباه نکرده بودم..
همین "جوانی" میتواند بهترین فرصت مرگ باشد!
نِعْمَ الدَّواءُ الأجلُ
خوب دارویی است اجل
امام صادق (علیه السلام) فرمود:
هر بنده ای که به سوی چیزی که خدا دوست میدارد روی آورد، خداوند نیز به سوی چیزی که او دوست دارد روی می آورد؛
و کسی که به خدا چنگ زند، خداوند او را حفظ میکند؛
و کسی که خداوند بسوی او روی آورد و او را نگاهداری کند باکی ندارد اگر آسمان بر زمین افتد یا بلای سختی و همه گیری بر اهل زمین فرود آید؛
چنین کسی به سبب پرهیزکاری در حزب خدا جای دارد و از هر بلایی در امان است.
آیا خداوند نمی گوید: " همانا پرهیزکاران در مقام امن الهی جای دارند." ؟
وسائل الشیعه، جلد15، صفحه 211
